رسانه های اجتماعی به یکی از اجزای اجتناب ناپذیر زندگی معاصر تبدیل شده اند.
در دنیایی که برخی از موفق‌ترین کارآفرینان اینفلوئنسر رسانه‌های اجتماعی هستند و همه چیز، از شبکه‌های حرفه‌ای گرفته تا یافتن عشق زندگی‌تان، اکنون خانه‌ای در فراون گسترده رسانه‌های اجتماعی دارد، به نظر می‌رسد داشتن یک شخصیت آنلاین روز به روز بیشتر و یکپارچه‌تر می‌شود. به روز
اما فقط چگونه اجتماعی رسانه اجتماعی است؟ آیا این جامعه مدرن که به شدت به فناوری متکی است، در واقع توانایی داشتن تعاملات معتبر و رو در رو را از دست داده است؟
آیا «اتصالات» آنلاین واقعاً برابر با روابط مشروع است؟
و آیا هنر مکالمه در نهایت در اعماق DM ها، پست های X و ویدیوهای TikTok گم می شود؟
چند بار بیرون از خانه یکی از دوستانتان نشسته اید و به او پیام می دهید: “من اینجا هستم” به جای اینکه فقط در را بکوبید؟
یا شاید به جای تماس تلفنی و گفتگو با یک شخص واقعی، از طریق صفحه اینستاگرام رستوران میز رزرو کرده باشید.
همه ما در قطع این گوشه ها و استفاده از اینترنت قادر مطلق برای جلوگیری از این تعاملات زندگی واقعی مقصریم. اما چگونه این تغییر در رفتار واقعاً توانایی ما برای اجتماعی بودن را مختل می کند؟
از ژانویه سال جاری، بریتانیا خانه بیش از 57 میلیون کاربر فعال رسانه های اجتماعی بود. این بیش از 84 درصد از کل جمعیت است.
این کاربران به طور متوسط هر روز 1 ساعت و 56 دقیقه را در پلتفرم های اجتماعی سپری می کنند و بیش از نیمی از آنها برای حفظ ارتباط با دوستان و خانواده از این سایت ها استفاده می کنند.
این نشان می دهد که تجربه رسانه های اجتماعی همچنان باقی است اجتماعی برای بسیاری از کاربران با این حال، این ارتباط آنلاین بین دوستان و اقوام چقدر معتبر است؟
مطالعات نشان داده اند که تنها 7 درصد از ارتباطات به محتوای کلام تکیه می کنند.
93 درصد باقی مانده به نشانه های غیرکلامی مانند لحن صدا و زبان بدن متکی است.
مطمئناً این به تنهایی نشان می‌دهد که اعتبار تعامل آنلاین و رسانه‌های اجتماعی محدود شده است؟
ناگهان، کلمات «من خوبم» یا «خوب» وقتی از زیرمتن محاوره‌ای و غیرکلامی حذف می‌شوند، سرد و صریح به نظر می‌رسند.
تنها زمانی که به کسی رو در رو نگاه می‌کنیم، می‌توانیم واقعاً بفهمیم که «خوب» است یا خیر و واقعاً آن کلمه در آن روز خاص، تحت آن شرایط خاص، چه معنایی دارد.
همین را می توان در مورد استفاده از اختصارات یا ایموجی ها نیز گفت، آیا این تکه های کوچک اطلاعاتی که با عجله در یک چت رسانه های اجتماعی تایپ می شوند واقعاً احساسات و نظرات واقعی ما را نشان می دهند؟
با وجود این، این ارتباطات دیجیتال برای بسیاری از مردم در طول همه‌گیری که از خانواده، جوامع و شبکه‌های پشتیبانی خود قطع شده بودند، راه نجاتی بود.
این مکالمات از طریق واتساپ و بازی‌های کریسمس که از طریق تماس‌های زوم انجام می‌شد، از فاصله‌گذاری اجتماعی و انزوا فراتر رفت و به مردم اجازه داد در زمانی که مکالمه‌های رو در رو کاملاً غیرممکن بود، با هم تعامل داشته باشند.
اما اکنون که جامعه از سوی دیگر این دوره های خود انزوا و قرنطینه بیرون آمده است، آیا این بیماری همه گیر برای همیشه نحوه تعامل مردم با یکدیگر را تغییر داده و رسانه های اجتماعی را به روش پیش فرض و مورد پسند گفتگو تبدیل کرده است؟
پروفسور روان‌شناسی کاتریونا موریسون می‌گوید: «همه‌گیری و رشد عمومی رسانه‌های اجتماعی اساساً نحوه تعامل ما با یکدیگر را تغییر داده است.»
کاتریونا از 20 سال پیش شروع به تحقیق در مورد سلامت روانی و اینترنت کرد، او افزود: «وقتی شروع کردم، در آن زمان نسبت به آن خوشبین‌تر بودم.
«من فکر می‌کردم اینترنت عموماً نیروی خوبی است و رسانه‌های اجتماعی نیروی خوبی هستند.
تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که موقعیت من در حال تغییر است، اما در جهت خوبی نیست.
فکر می‌کنم ابزارهایی که ما در رسانه‌های اجتماعی برایمان در دسترس داریم به سرعت در حال تغییر هستند، به طوری که آنچه امروز به‌عنوان یک روان‌شناس درباره چیزها فکر می‌کنم، متفاوت از آینده است.»
غیرقابل انکار است که رسانه های اجتماعی به مردم اجازه می دهند در این دوره انزوا که حدود 20 درصد افزایش استفاده را در سراسر جهان داشته است، با عزیزان خود در ارتباط باشند.
با این حال، آیا این روش ارتباطی که در طول کووید-19 واقعاً به طور پیش فرض تبدیل شد، راهی پایدار برای حفظ آن روابط اطراف ما و حفظ سلامت روانی خودمان است؟
مطالعات در واقع نشان داده اند که استفاده طولانی مدت می تواند به جای مبارزه با آن، احساس تنهایی و انزوای عاطفی را افزایش دهد.
علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کسانی از ما که زمان بیشتری را در رسانه‌های اجتماعی می‌گذرانند، نسبت به کسانی که زمان بیشتری را صرفاً از زندگی آنلاین صرف می‌کنند، روابط نزدیک کمتر و سطح حمایت اجتماعی کمتری داریم.
حقیقت این است که ارتباط از طریق رسانه های اجتماعی هرگز نمی تواند جایگزینی طبیعی برای روابط واقعی باشد. ارتباطات آنلاین و ارتباط مجازی نباید جایگزین تعامل واقعی و رو در رو شود.
روابط اجتماعی که از طریق واقعیت حفظ می‌شوند قوی‌تر هستند و به ما احساس ارتباط، هدف، حمایت و در نهایت سلامت بهتری می‌دهند که روابط رسانه‌های اجتماعی به سادگی نمی‌توانند با آن رقابت کنند.
بنابراین دفعه بعد که یک عکس در BeReal یا یک ویدیوی خنده دار در TikTok پست می کنید، یا حتی به یک رابطه آنلاین در مرحله “حرف زدن” اشاره می کنید، فقط از خود بپرسید – آیا واقعاً صحبت می کنید؟ شما هستید واقعی بودن?
تصویر برجسته توسط Robin Worrall از طریق Unsplash