با توجه به اینکه تقریباً یک میلیارد نفر در حال حاضر هر شب گرسنه به رختخواب می روند، سازمان ملل می گوید که ریشه کن کردن گرسنگی جهانی تا سال 2030 را در اولویت قرار داده است.
سازمان ملل متحد پایان دادن به گرسنگی جهانی تا سال 2030 را به عنوان دومین هدف از 17 هدف اصلی توسعه پایدار خود فهرست کرده است که 821 میلیون نفر را در زمره افراد دارای سوءتغذیه قرار داده است.
تشدید خشونت، بحران آب و هوا، و افزایش قیمت کود از جمله عوامل منفی کلیدی هستند که گرسنگی جهانی را تحریک می کنند.
تقریباً یک میلیارد نفر که از گرسنگی رنج می‌برند، تصویر تیره‌ای را نشان می‌دهند، با این حال، سازمان ملل با خوش‌بینانه اعلام می‌کند که تعداد افراد کم‌تغذیه در 20 سال گذشته به دلیل رشد اقتصادی و بهره‌وری کشاورزی نزدیک به نصف کاهش یافته است.
مونرو لاسرت، 35 ساله، مدیریت ریسک بلایا در NGO Plan International، بیش از شش سال در بخش بشردوستانه کار کرده است و به طور منظم در مناطقی که مشکلات گرسنگی و سوءتغذیه همچنان ادامه دارد، مستقر شده است.
او توضیح داد: «بحران ناشی از اقلیم افزایش یافته و گرسنگی در چند سال گذشته بدتر شده است.
آب و هوای شدیدتری وجود داشته است و فقط باعث تولید نامنظم‌تر و بیشتر می‌شود و آسیب‌پذیرترین جوامعی را که در سال‌های آینده با گرسنگی مواجه می‌شوند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.
“مشکلات زنجیره تامین در طول COVID تشدید شد و ما هنوز تاثیر آن را احساس می کنیم.”
شاخص جهانی گرسنگی (GHI) در سال های 2000، 2008، 2015 و 2023 امتیازی را برای سطح گرسنگی به تفکیک کشورها ارائه می کند و اقدامات مختلفی را برای رتبه بندی سطوح گرسنگی هر کشور از پایین تا بسیار هشدار دهنده در نظر می گیرد.
از سال 2008، هیچ کشوری با سطوح بسیار نگران کننده گرسنگی طبقه بندی نشده است و تعداد کشورهایی که خطر گرسنگی پایینی دارند همچنان در حال افزایش است.
در مقیاس جهانی، تعداد کشورهایی که به رتبه‌بندی متوسط (10.0-19.9) و پایین (9-0) از شاخص‌های گرسنگی دست یافته‌اند، همچنان در حال رشد است.
کشورهای دارای سطح هشدار گرسنگی (35.0-49.9) در حال کاهش هستند، با این حال، کشورهای با نرخ جدی (20.0-34.9) گرسنگی در حال افزایش هستند.
ازبکستان، بوسنی و هرزگوین، شیلی، چین و سایرین وضعیت گرسنگی خود را از سال 2000 تا 2023 بهبود بخشیده اند.
کرواسی، استونی، کویت، لتونی و بلاروس از سال 2015 تا 2023 نرخ گرسنگی پایینی را حفظ کرده‌اند و گام‌های موفقی برای مبارزه با گرسنگی برداشته‌اند.
نیجر، لسوتو، جمهوری دموکراتیک کنگو، یمن، ماداگاسکار، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، بوروندی و سومالی نرخ هشدار دهنده ناامنی غذایی را حفظ کردند.
در حالی که بسیاری از آنها پیشرفت کرده‌اند، وجود کشورهایی با امتیازهای بالا بر لزوم ادامه تلاش‌های جهانی برای رسیدگی به گرسنگی و امنیت غذایی تاکید می‌کند.
بحران جهانی گرسنگی چند وجهی است – فقر، دسترسی ناکافی به غذاهای مغذی، درگیری، بی ثباتی، تغییرات آب و هوا، تخریب محیط زیست، رشد جمعیت و سیستم های غذایی ناعادلانه، همگی نیروهای محرکی هستند که میلیون ها نفر را گرسنه نگه می دارند.
Lacerte تاکید کرد که در برخی موارد دسترسی به غذا مشکلی نیست، اما نحوه پردازش یا رشد غذا مشکلی ندارد و باعث کمبود مواد مغذی آن می شود.
سایر مسائل خاص تر مربوط به گرسنگی ناشی از ناتوانی فرد در جذب هر گونه مواد مغذی یا کالری است، زمانی که بدن آنها به طور مداوم در طی یک دوره زمانی دچار سوء تغذیه بوده است.
سازمان ملل توضیح می دهد که از مناطقی که بدترین آسیب را دیده اند، 60 درصد تحت تأثیر خشونت شدید قرار دارند و سازمان خواربار و کشاورزی آنها اعلام کرده است که برای دستیابی به گرسنگی صفر تا سال 2030، سالانه حدود 267 میلیارد دلار سرمایه گذاری لازم است.
به طور مشابه، از کشورهایی که بالاترین نرخ گرسنگی در جهان را دارند، که در بالا به تفصیل شرح داده شد – از این ده کشور، شش کشور در وضعیت بحران، درگیری یا جنگ قرار دارند.
لاسرت افزود: “شما در مورد افرادی در مناطق درگیری می شنوید که با خانواده های خود فرار می کنند و در یک اردوگاه پناهندگان زندگی می کنند، اما ممکن است هنوز یک یا دو نفر از اعضای خانواده به خانه بروند یا به مناطق خطرناک عبور کنند و فقط سعی کنند خود را حفظ کنند. فرود آمد و تلاش کرد و آن را نگه داشت.»
گرسنگی و سوءتغذیه جهانی مسائلی هستند که به همان اندازه پیچیده و گسترده هستند.
لاسرت پیشنهاد کرد که مسئولیت نمی تواند صرفاً بر عهده سازمان ملل باشد، یک نهاد نمی تواند فراوانی بلایای طبیعی یا تشدید خشونت را کنترل کند.
گرسنگی جهانی یک موضوع چندجانبه است که باید از همه اقشار جامعه، از سیاستگذاران گرفته تا مشاغل خصوصی، مورد توجه و استقبال قرار گیرد، همه در کاهش گرسنگی در سطح جهان نقش دارند.
تصویر توسط atlascompany در Freepik