پروتکل HSRP برای استندبای داغ افزونگی سوئیچینگ چند لایه در شبکه های سازمانی بزرگ و متوسط چیست؟
هدف طراحی پروتکل Hot Backup Router Protocol (HSRP) پشتیبانی از خطای ترافیک IP بدون ایجاد سردرگمی در شرایط خاص است و به میزبان ها اجازه می دهد از یک روتر استفاده کنند و اتصال بین روترها را حتی در صورت خرابی روتر اول هاپ واقعی حفظ کنند.
شرط پیاده سازی HSRP این است که چندین روتر در سیستم وجود داشته باشد.
آنها یک “گروه پشتیبان داغ” را تشکیل می دهند که یک روتر مجازی را تشکیل می دهد.
به عبارت دیگر، زمانی که میزبان منبع نمی تواند به صورت پویا آدرس IP روتر اول را بداند، پروتکل HSRP می تواند از روتر اولین هاپ در برابر شکست محافظت کند.
این پروتکل حاوی چندین روتر است که مربوط به یک گروه HSRP است.
تنها یک روتر در این گروه وظیفه انتقال ترافیک کاربران را بر عهده دارد که همان روتر فعال است.
هنگامی که روتر فعال از کار بیفتد، روتر پشتیبان این مسئولیت را بر عهده می گیرد و به روتر فعال جدید تبدیل می شود.
این اصل پشتیبان گیری داغ است.
شرط پیاده سازی HSRP این است که چندین روتر در سیستم وجود داشته باشد. آنها یک “گروه پشتیبان داغ” را تشکیل می دهند که یک روتر مجازی را تشکیل می دهد.
در هر زمان، تنها یک روتر در یک گروه فعال است و بسته ها را فوروارد می کند. اگر روتر فعال از کار بیفتد، یک روتر پشتیبان برای جایگزینی روتر فعال انتخاب می شود.
با این حال، از نظر میزبان در شبکه، روتر مجازی تغییر نکرده است.
بنابراین هاست هنوز متصل است و تحت تأثیر خرابی قرار نمی گیرد، که مشکل سوئیچینگ روتر را بهتر حل می کند.
روتر مسئول ارسال بسته ها را روتر فعال می نامند.
هنگامی که روتر فعال از کار بیفتد، HSRP روترهای آماده به کار را برای جایگزینی روتر فعال فعال می کند.
پروتکل HSRP مکانیزمی را برای تصمیم گیری در مورد استفاده از روتر فعال یا روتر پشتیبان ارائه می دهد و یک آدرس IP مجازی را به عنوان آدرس دروازه پیش فرض سیستم شبکه مشخص می کند.
اگر روتر فعال از کار بیفتد، روترهای آماده به کار تمام وظایف روتر فعال را بر عهده می گیرند و باعث قطع اتصال میزبان نمی شوند.
به منظور کاهش جریان داده شبکه، پس از تنظیم روتر فعال و روتر پشتیبان، فقط روتر فعال و روتر پشتیبان به طور مرتب پیام های HSRP را ارسال می کنند.
اگر روتر فعال از کار بیفتد، روتر پشتیبان کنترل می شود و به روتر فعال تبدیل می شود.
اگر روتر پشتیبان خراب شود یا به یک روتر فعال تبدیل شود، روتر دیگری به عنوان روتر پشتیبان انتخاب می شود.
پروتکل HSRP از یک طرح اولویت استفاده می کند تا مشخص کند کدام روتر پیکربندی شده با پروتکل HSRP به روتر فعال پیش فرض تبدیل می شود.
اگر اولویت یک روتر از همه روترهای دیگر بیشتر باشد، روتر به یک روتر فعال تبدیل می شود.
اولویت پیش فرض روتر 100 است، بنابراین اگر تنها یک روتر با اولویت بالاتر از 100 تنظیم شود، روتر به یک روتر فعال تبدیل می شود.
با ارسال چندپخشی (آدرس 224.0.0.2) بین روترهای دارای پروتکل HSRP، می توانیم اولویت HSRP مربوطه را بدانیم.
پروتکل HSRP روتر فعال فعلی را انتخاب می کند.
هنگامی که روتر فعال نمی تواند پیام های سلام را در مدت زمان از پیش تعیین شده ارسال کند، روتر آماده به کار با بالاترین اولویت به روتر فعال تبدیل می شود.
انتقال بسته بین روترها برای همه میزبان های شبکه شفاف است.