از زمان پیوستن به شش ملت در آغاز قرن، ایتالیا 18 تورنمنت از 24 تورنمنت را با قاشق چوبی به پایان رسانده است.
آتزوری مدتهاست که مورد علاقه همه طرفداران راگبی است، با این حال آنها همچنین انتقادات زیادی را از طرفداران پنج کشور دیگر به دلیل اینکه در سطح رقبای اروپایی خود قرار ندارند، به خود جلب می‌کنند.
هر ماه ژانویه، بدون شکست، طرفداران راگبی دور یک پیمانه از گینس جمع می شوند و در مورد آینده ایتالیا در این رقابت ها بحث می کنند، با دعوت گرجستان، و شاید اکنون پرتغال، که جایگزین پیشنهادی رایج است.
ایتالیا مدتهاست که در مورد جاه طلبی خود برای تبدیل شدن به یک کشور راگبی صحبت کرده است، و بیشتر امید این کشور بر روی نسل جدیدی از استعدادهای جوان متمرکز شده است.
اما آیا ایمان فدراسیون راگبی ایتالیا به جوانان سودآور بوده است؟
بیایید به شواهد نگاه کنیم.
از زمان جام جهانی 2003، ایتالیا پول زیادی را برای پرورش استعدادهای جوان سرمایه‌گذاری کرده است، اما رتبه جهانی آنها آنطور که می‌خواستند بهبود نیافته است.
در 21 سال، ایتالیا فقط دو رتبه در رده بندی بین المللی راگبی جهانی صعود کرده است و در این مدت تنها از تونگا و ساموآ پیشی گرفته است.
اما تیم‌های جوانان ایتالیا با کسب رتبه سوم، بالاتر از انگلیس، اسکاتلند و ولز، در 6 کشور زیر 20 سال، شاهد موفقیت‌هایی هستند.
موفقیت ایتالیا در جوانان باعث تغییر درایت از FIR شده است و گونزالو کئسادا آرژانتینی جایگزین کایران کرولی به عنوان سرمربی شد.
Quesada تیم ایتالیا را متحول کرده است و بازیکنان باتجربه تر را در خانه رها می کند و گروهی را جایگزین آنها می کند که جوان ترین و کم بازی ترین تیم شش ملت امسال را تشکیل می دهند.
یکی از بازیکنانی که احتمالاً اولین بازی خود را در تیم اصلی ایتالیا انجام می دهد، الساندرو ایزکور جوان کناری است.
مدافع 23 ساله که به عنوان جانشین دیرهنگام ادواردو یاچیزی به خدمت گرفته شد، یکی از 17 بازیکنی است که از تیم قهرمانی راگبی یونایتد ایتالیا، بنتون دعوت شده است.
ایزکور یکی از پنج بازیکن بدون بازی است که در ترکیب ایتالیا حضور دارند، در حالی که هشت بازیکن دیگر کمتر از ده بازی ملی دارند.
در حالی که بعید است که انقلاب جوانان ایتالیا در سال جاری سود قابل توجهی را به ارمغان بیاورد، ما می‌توانیم شاهد شروع پروژه‌ای باشیم که ایتالیا را به یک کشور رقابتی راگبی تبدیل می‌کند.